ในช่วงสมัยเอโดะ โชกุนได้ริบเอาที่ดินของไดเมียว (ผู้เป็นเจ้านายของเหล่าซามูไร) หลาย ๆ คนไป มีผลให้ซามูไรไร้เจ้านายและกลายเป็นโรนิง จำนวนของโรนิงในยุคนี้จึงเพิ่มสูงขึ้นอย่างมาก ซึ่งในยุคสมัยต่อมา เหล่าซามูไรเริ่มที่จะเปลี่ยนเจ้านาย รวมไปถึงเปลี่ยนสายอาชีพของตนได้ง่ายขึ้น และยังสามารถแต่งงานข้ามชนชั้นได้อีกด้วย แต่ระหว่างสมัยเอโดะ การกระทำเหล่านี้ของซามูไรเป็นสิ่งที่ถูกจำกัด และยังถูกสั่งห้ามไม่ให้สวามิภักดิ์ต่อเจ้านายคนอื่นถ้าไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้านายคนปัจจุบัน รวมไปถึงซามูไรชั้นล่างหลาย ๆ คน ที่มักจะยากจนและไม่มีทางเลือก ก็ถูกบังคับให้ลาออกหรือหนีจากเจ้านายของพวกเขาเอง

ในจำนวนของโรนินที่มีชื่อเสียง มิยาโมโตะ มุซาชิ นักดาบอันโด่งดังผู้มุ่งตามหาวิถีแห่งดาบ และกลุ่มโรนิงทั้งสี่สิบเจ็ด ก็เป็น 2 ชื่อที่อยู่ในจำนวนเหล่านั้นด้วย

แต่ในความเป็นจริงแล้ว การเป็นโรนิงถือเป็นการเสื่อมเสียชื่อเสียง ต่ำต้อย และเป็นเป้าให้ผู้อื่นเย้ยหยัน เนื่องจากว่าพวกเขาจะไม่มีฐานะและอำนาจอย่างซามูไรที่มีเจ้านาย และที่สำคัญพวกเขาจะต้องใช้ชีวิตอย่างไร้ค่าจ้างหรือค่าแรงอีกด้วย เพราะฉะนั้นการได้เป็นโรนิงจึงเป็นสิ่งไม่พึงปรารถนานักในหมู่นักดาบญี่ปุ่นสมัยนั้น

หลักฐานชิ้นหนี่งที่ยืนยันความรู้สึกต่ำต้อยของซามูไรที่ต้องกลายเป็นโรนิงได้อย่างดี คือบทบันทึกของลอร์ด เรเดสเดล ถึงโรนิงผู้หนึ่งที่ได้ฆ่าตัวตาย ณ สุสานแห่งกลุ่มโรนิงทั้งสี่สิบเจ็ด โดยโรนิงผู้นั้นได้ทิ้งข้อความเอาไว้ว่า เขาเกลียดการเป็นโรนิงและต้องการที่จะเป็นผู้รับใช้ของท่านไดเมียวแห่งโจชือเพียงผู้เดียวเท่านั้น แต่เมื่อเขาพยายามเข้าไปสวามิภักดิ์ก็กลับถูกปฏิเสธออกมา ทำให้เขาตัดสินใจฆ่าตัวตายในที่สุด